در روایتی  از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است:

 هنگامی که حجت خدا، در میان مردم نباشد، مردم به خدا نزدیک‏ترند، و خدا از مردم خشنودتر است؛ زیرا با اینکه حجت خدا ظاهر نیست، و جای او را نمی‏دانند، باز باور دارند که حجت خدا هست و پیمان خدایی استوار است. در چنین روزگاری (روزگار غیبت) هر صبح و هر شام منتظر فرج باشید. چون به هنگامی که حجت غایب باشد. خشم خدا بر دشمنان خود بیشتر است. و خدا می‏دانست که اولیا و مؤمنین، درباره حجت او [اگر چه غایب باشد و غیبت او طولانی گردد] شک نمی‏کنند؛ اگر می‏دانست که شک می‏کنند، یک چشم به هم زدن، حجت خود را غایب نمی‏داشت...

 انتظار طلوع خورشید، همیشه شیرین است و جذاب و همیشه امیدبخش است و نشاط‌آور، همیشه دل‌پذیر است و روح‌افزا، ولی گاهی این انتظار طعمی تازه می‌گیرد.

آن‌گاه که تو شبی تیره و تار را در بیابانی پر خطر و پر آشوب، در سرما و وحشت گذرانده باشی، طلوع خورشید برایت فقط شیرین و نشاط‌آور و روح‌افزا نیست،

بلکه مایه حیات است، یگانه امید زنده ماندن است؛ آخرین بارقه زندگی است. اینجا انتظار، رنگ و بوی دیگری می‌گیرد، همه وجود تو انتظار می‌شود و

تو فقط به آمدن خورشید می‌اندیشی و دیگر هیچ.

تنها تصویر زنده و روشن در دلت، تصویر این طلوع است و یگانه آرزوی تو، رسیدن موعد این طلوع و اکنون انتظار خورشید است که تو را زنده می‌دارد و پایداری‌ات می‌بخشد.

و حال، من و تو در بیابان پر فتنه دنیا، در تاریکی جهل و غفلت کشنده و در سرمای ستم و بیداد، در انتظار خورشید عدالتیم و این انتظار،مانند طلوع آن خورشید است که ما را پایداری و استقامت می‌بخشد و در راه دین، زنده‌مان می‌دارد و از همین روست که

 امام سجاد(علیه السلام) می‌فرمایند:

انتظار فرج، خود، بزرگ‌ترین گشایش است.

و حضرت موسی کاظم(علیه السلام) نیز می‌فرمایند:

انتظار فرج، نشانه فرج و گشایش است.

 

یا الله، یا رحمن، یا رحیم، یا مقلّب القلوب، ثبتّ قلبى علی دینک.

خدایا، بخشایشگرا، مهربانا و ای دگرگون‌ساز دل‌ها، دل مرا بر دینت استوار ساز.

 

نوشته شده در جمعه 92 فروردین 16ساعت ساعت 7:0 عصر توسط چشمان منتظر| نظر بدهید